از طرف یکی عین خودت!

امروز تولد بهترین دوستمه، بهترین خواهر و بهترین همدم! :)

کسی ک همیشه سعی کرد "باشه" :)، یکی از قشنگ‌ترین اتفاقای زندگیم :))

از بودن کنارش چندین سال می‌گذره و برخلاف خیلی از دوستا ما هرچی طولانی‌تر میشه مدت دوستی‌مون، بیشتر صمیمی می‌شیم :)

هیچ وقت یادم نمی‌ره خاطره هایی ک باهم داشتیمو از اولین روزی ک همو دیدیم تا ب امروز ‍♀️ هرلحظه‌ش ی خاطره خوش بود .

وقتایی ک باهم بحث می کردیمو ب ی زنگ نکشیده ب غلط کردن می‌افتادیم و خییلیی زود یادمون می‌رفت اصن برا چی قهر کردیم!

وقتایی ک همو اسکل می‌کردیم و البته می‌کنیم و ماشالا اینقدررر ک ما خوب بلدیم نقش بازی کنیم شاهرخ‌خان بلد نیست (لازم ب ذکره هردومونم می‌دونیم طرف مقابل داره ایسگامون می‌کنه و بازم خودمونو می‌زنیم ب اون راه )

و هرکدومش ی خاطره قشنگه

هرچی فک می‌کنم همیشه پا ب پای هم اشک ریختیم (مثه اون فیلمه ک فرستادی پسره دختره رو ول کرد بعد دختره با دوستش نشستن گریه کردن دختره به دوستش گفت تو دیگه چرا گریه می‌کنی اونم گفت چمیدونم و دوباره زد زیر گریه ) و از شادیو پیشرفت هم ب وجد اومدیم و هیییچوقت چیزی ب نام "حسودی کردن!" بینمون نبود و نیست! 

هرچی فک می‌کنم جز خاطره خوب چیزی ندارم ازت! حتی موقع دعواها! 

البته بازم لازم ب ذکره کلا ما یکی دوبار باهم بحث کردیم و ب قهرکشید ک اونم کمتر از ی ساعت تموم شد

از دیروز دارم خاطره هایی ک براهم ساختیمو مرور می‌کنم، روزای خوشی ک تا الان کنار هم داشتیم! 

مثلا خانم نوازش ک فکنم ب جز روز ثبت‌نام هیچوقت مارو جدا از هم ندید حتی اون روزی ک باهم از مسجد تا آرایشگاه پیاده رفتیمو بهش سرزدیم (عههه اینو هنو ب مامانم نگفتم ‍♀️)

یادش بخیر کلاس شیشم حرافای مدرسه بودیم، هفتم لولکو بولک و پت و مت، هشتم لیلی و مجنون و فعلنم ک ب گفته خانم رضایی الگوهای دوستیو شادی و خنده

بازم یادش بخیر اون اردوی نمایشگاه کتاب ک واقعاااا نمی‌تونم توصیفش کنم! یکی از فوق‌العاده ترین روزایی بود ک باهم داشتیم و البته اولین تجربه تنهایی گشتن تو خیابون هردومون (بردنمون اردو کلاس هفتم بودیم، چون ب منو فرزانه خیلی اعتماد داشتنو برا خودمون برو بیایی هم با مدیر داشتیم و البته حوصله غرغرامونم نداشتن اجازه دادن تنهایی کل نمایشگاه ب اون بزرگیو برا خودمون بگردیم و چهار پنج ساعت بعد فلان جا وایسیم تا بچه های مدرسه هم بیان ؛ ب هیچکسم جز ما همچین اجازه ای ندادن ) 

یا روز تولدم یا پارسالم ک اصن نگم دیگه . همین ک خودمون می‌دونیم کافیه، نیازی نیست برا بچه های بلاگی هم بگمش .  ولی خدایی پارسالم خوش گذشت دیگه، قبول کن .

یا حتی خیلی از روزای خوش دیگه ای ک باهم داشتیم (اعم از اردوی کلاس شیشم، "اون پارک یاس فاطمی‌ه" ک همه فک می‌کردیم تو اون بارون بریم تو جاده می‌میریم )

مرور همه این خاطرات باعث میشه سرهررکدومش ی لبخند عمیق بزنم و ادامه بدم ب نوشتن :)) 

خلاصه ک . این پستو نوشتم تا روزای خوب باهمو از یاد نبریم و هروقت از هم ناراحت شدیم بیایم اینجا و اینو بخونیم :)) 

هرجوریم ک فکنم هییچکس تو دنیا جای تورو برا من نمی‌گیره :)!

یادته ی روز بهت گفتم حق نداری ب من وابسته بشی؟! (هرچند ک بخاطر خودت بود :)) ) از اون روز نمی‌دونم چرا ولی انگار دوباره نتونستم زندگی بدون تو رو تصور کنم!

یادته اون روز داشتی چرت و پرت می‌گفتی ( وصیتم می‌کردی ) اون روز تا خود صبح از "تصور" نبودنت . ب جدت فحش دادم شوخی کردم اشکمو درآوردی سه نقطه اون دنیا دیدی یقتو گرفتم با خودم ورت داشتم بردم جهنم بدون بخاطر این حرفت بود

بگذریم . عزیز دلم! بدون شک تصور نبودنت یکی از بدترین ترسامه! کاش ک همیشه باشی :) و حرفای بابا و مامانامون تعبیر نشه هیچوقت! :) کاش ک هیچوقت از هم جدا نشیم (و بریم دوباره هرغلطی دلمون می‌خواد بکنیم ) کاش ک هیچوقت تموم نشه این روزا . روزای خوشی ک کنار هم داشتیم و داریم :)!

و کاش های دیگه . :)

تو هرجایی ک پیدا کردم تولدتو تبریک گفتم مونده روبیکا فکنم فقط

اونجاهم فردا استوری می‌ذارم

روز تولد تو از روز تولد خودمم برام قشنگ تره امسال! :)

و در آخر .

ایشالا همیشه بدرخشی و بهترین و ایده آل ترین زندگیو تجربه کنی رفیق پایه من ، دعایی ک برات می‌کنم زندگی بدون دغدغه و دنیایی پر از آرامشه، ی زندگی ای ک هروقت بهش فک می‌کنی بگی عههه چقد من خوشبختم آخه! :) 

پس شد: ی آرامش، ی لبخند و ی عشق :)) 

دوستت دارم، تولدت مبارک ❤

!از طرف : یکی عین خودت

 

پ.ن:

اگه ی روزی منو یادت بره پوست کلتو می‌کنم

چیز دیگه ای یادم اومد تو پست بعدی می‌نویسم این خیلی شده نمی‌ذاره بیشترش کنم

بماند به یادگار . :)